η κατάσταση στην οποία περιέρχεται ένας έμπορος όταν παύει να πληρώνει στους δανειστές ολόκληρο το χρέος του, δηλώνο­ντας στην εξουσία του τόπου την προς πληρωμή ανικανότητά του και αναγκαζό-μενος να δώσει την περιουσία του για να πληρώσει τους δανειστές του. Η χρεωκο-πία ονομάζεται και φαλιμέντο [απόδοση του όρου από τα ιταλικά]. Ο ευρισκόμε­νος στην κατάσταση αυτή ονομάζεται χρεωκόπος (φαλίτος). Επειδή παλαιότερα οι νόμοι κατά του χρεώστου ήταν πολύ σκληροί και αυτός όχι μόνο στερούνταν της οποιασδήποτε περιουσίας του, αλά είχε και επιπτώσεις στο ίδιο το πρόσωπό του, η σημερινή διάταξη των χρεωκόπων έβαλε ως βάση το σκοπό του να γίνε­ται ελάφρυνση στον χρεωκοπήσαντα πραγματευτή και έτσι δεν τιμωρείται τόσο σκληρά όσο άλοτε. Η ποινή όμως είναι διαφορετική αναλόγως των διαταγών της χρεωκοπίας εκάστου τόπου. Η χρεωκοπία μπορεί να διακριθεί σε 4 κατηγορίες: τη δολία, όταν δηλαδή ο χρεωκόπος προσπαθεί να οικειοποιηθεί ξένα χρήματα, τα οποία κρύβει μαζί με τα δικά του, τη χρεωκοπία εκ προθέσεως, τη χρεωκοπία εκ πα-ραμελείας και τη χρεωκοπία εξ απερισκεψίας.