οι γεμάτες με πάγους κοιλάδες των Άλπεων, του πιο ψηλού τόπου του Παλαιού Κόσμου από τους οποίους άλ­λοι είναι υψηλότεροι και απόκρημνοι, ευρισκόμενοι μεταξύ πετρωδών κορυφών και άλοι βαθύτερα, εκτεινόμενοι στους πρόποδες του υψηλότατου όρους Μοντ-Μπλανκ. Ο μέγιστος και αξιολογότερος κρυσταλώνας είναι η Κρυσταλοθά-λασσα, κοντά στο βουνό Μοντανβέρτ. Αυτή είναι μια μικρή κοιλάδα γεμάτη με κρύσταλα. Μοιάζει με θάλασσα της οποίας τα κύματα έγιναν συμπαγή αιφνιδίως, όχι όσο διαρκούσε η τρικυμία αλά αμέσως μετά, όταν καταπραϋνθηκε ο άνεμος και ταπεινώθηκαν τα κύματα. Τα κρυστάλινα αυτά κύματα έχουν εν τω μεταξύ μεγάλες και βαθιές σχισμάδες, που στο εσωτερικό φαίνονται γαλανές, στις οποίες κατακρημνίζεται εύκολα ο οδοιπόρος. Και στις δύο πλευρές της κρέμονται μετα­ξύ των κορυφών άλοι μικρότεροι κρυσταλώνες και πίσω από αυτή φαίνεται το χιονοσκέπαστο Ιουράσον, ένα από τα ψηλότερα βουνά των Άλπεων. Κάτω από τους ωραίους και άγριους αυτούς κρυσταλώνες εκρέουν αναρίθμητες πηγές και ρύακες με νερό κρυσταλώδες. Συχνά ακούγεται βροντώδης κρότος στην κοιλάδα, ο οποίος προξενείται από υπέρογκους κρυστάλους που αποκόπτονται από το ύψος των κρυσταλώνων και κατακρημνίζονται στα βάθη. Πολές φορές τα κρύσταλ­λα αυτά έχουν παχύτητα πολών εκατοντάδων ποδών. Διαλύονται όμως συνεχώς από το κάτω μέρος και γι’ αυτό εξορμά ακατάπαυστα το νερό κάτω από αυτά και εκπηδούν ποταμοί μέγιστοι. Η επιφάνεια των κρυσταλώνων δεν είναι λεία και γλισχρή, αλά κοκκοειδής και τραχεία, έτσι μπορεί κανείς, αν θέλει, να περιπατήσει πάνω τους χωρίς κίνδυνο. (παγετώνες)