η συνεχής και κατά διαδοχή μεταβολή του τόπου ενός σώματος, δηλαδή η κατάσταση ενός σώματος, με την οποία κατά διαδοχή αυτό μεταβάλει τους διάφορους τόπους (θέσεις του). Η κί­νηση ορίζεται με διαφορετικούς τρόπους από τους παλαιότερους και νεότερους φυ-σικευόμενους και στον ορισμό αυτό φαίνονται να υπάρχουν πολές δυσκολίες. Οι νεότεροι ορίζουν την κίνηση ως απόλυτον, δηλαδή ως αλαγή θέσης σε σχέση με τον απόλυτο τόπο και σχετική, δηλαδή ως αλαγή θέσης σε σχέση με τον σχετικό τόπο. Σύμφωνα με τη νευτώνεια θεώρηση η κίνηση ορίζεται με βάση την αποδοχή του κενού, ως η θέση των σωμάτων στο διάστημα. Γίνονται δεκτοί οι νόμοι του Νεύτωνα: η αρχή της αδράνειας, η αποδοχή της αναλογίας μεταξύ κινητικής με­ταβολής και αιτίας της κίνησης, η αποδοχή της ισότητας δράσης - αντίδρασης. Ως πρώτη αιτία κίνησης λαμβάνεται ο Θεός, ενώ τα σώματα έχουν οριστεί εκ Θεού ως δευτερογενή αίτια κίνησης στη φύση.