οι παλαιοί φιλόσοφοι γνώρι­ζαν πολύ λίγα για τις περιστάσεις της κινήσεως των πλανητών. Δεν είχαν εναργή μέσα, για να γνωρίσουν την αληθινή διάθεση όσων βρίσκονταν γύρω τους, έτσι διατύπωσαν διαφορετικές απόψεις. Ο Πυθαγόρας και κάποιοι οπαδοί του υπέθε­σαν ότι η γη ήταν ακίνητη στο κέντρο του κόσμου, όπως ο κάθενας άλωστε θα μπορούσε να πιστέψει, προτού εξετάσει τις αποδείξεις του εναντίου. Πολοί οπαδοί του Πυθαγόρα απομακρύνθηκαν αργότερα από την αντίληψη αυτή και έκαναν τη γη πλανήτη και τον ήλιο ακίνητο στο κέντρο του κόσμου. Ο Πλάτων αναβίωσε το σύστημα αυτό της ακινητότητας τη γης τροποποιώντας το σύστημα του Πυ­θαγόρα. Πολοί συγραφείς θεωρούν ότι έθετε τον Ερμή και την Αφροδίτη πέραν του ηλίου. Αυτό το σύστημα το υπερασπίσθηκε ο Θέονας στο υπόμνημά του στη Μεγάλη Μάθηση και έπειτα ο Γέβερ, ο μόνος από τους Άραβες αστρονόμους που απομακρύνθηκε από το σύστημα του Πτολεμαίου. Οι Εύδοξος, Κάλιππος, Αρι­στοτέλης, Αρχιμήδης, Ίππαρχος, Σωσιγένης, Πλίνιος και Πτολεμαίος ακολούθη­σαν τη γνώμη της ακινητότητας της γης. (σημ.: γεωκεντρικό σύστημα.)