λαμβανόταν ως θεμελιώδες στοιχείο της καύσεως, πριν την ανάπτυξη της νεότερης χημείας. Αυτό θεωρείτο: 1) κατά τον Βέκκερο ως ουσία εμπρήσιμος (καύσιμη), 2) κατά τον Μακούερο ως ουσία προ­σκολημένη στο φως, 3) κατά τον Βεργμαννό ως ουσία έμμονη στα σώματα, πτη­τική ή αιθέριος, 4) κατά τον Σάγη ως ουσία φωσφορικής φύσης, που βρίσκεται στα μέταλα, 5) κατά τον Κιροϋανό ως ουσία που βρίσκεται στον εμπρήσιμο αέρα 6) κατά τον Σθάαλο ως καθαρό πυρ ή ύλη πυρός, που βρίσκεται στα εμπρήσιμα σώματα και εξέρχεται με τη μορφή φλογός και θερμότητας.