η δύναμη με την οποία ένα σώμα τείνει προς κάποιο κέντρο. Διαφέρει από το βάρος, γιατί αυτό είναι δύναμη με την οποία τα επίγεια σώματα τείνουν προς κάποιο κέντρο, ενώ με τη βαρύτητα άπαντα τα σώματα, ουράνια και επίγεια, τείνουν προς κάποιο κέντρο. Καθολική ιδιότητα της ύλης η βαρύτητα, σε όλα τα σώματα που αποτελούν μέρη του πλανητικού συστή­ματος. Παρατηρείται ακόμη και στους πλανήτες που έχουν την τάση να πλησιά­ζουν ο ένας τον άλο, όπως η σελήνη τη γη και η γη τη σελήνη και οι δύο μαζί τον ήλιο. Όλα τα σώματα του πλανητικού συστήματος έχουν την τάση να έλκονται από τον ήλιο κατά το αντίστροφο των τετραγώνων των μεταξύ τους διαστημάτων. Την αιτία της τάσης αυτής επιχείρησαν να ερμηνεύσουν οι θεωρίες των περιπατη­τικών, επικουρείων, γασσενδιστών, καρτεσιανών, ο Ουηγένιος, ο Βιλφιγκέρος, ο Λεϊβνίτιος, ο Κλάρκιος, ο Νεύθων, ο Γραβεσσάνδιος. Η βαρύτητα της γης δεν είναι ίδια σε όλα τα μέρη της γης. Είναι μεγαλύτερη στους πόλους και μικρότερη στον εξισωτή (ισημερινό).