ανήκει στους αξιοσημείωτους ιχθύες του εμπορίου. Είναι αξιολογότατη για όλη την Ευρώπη, τόσο ως τροφή όσο και ως είδος εμπορι­κό, επειδή ολόκληροι τόποι, όπως η Ολάνδα, η Αγλία, η Σκωτία, η Νορβεγία, η Σβεκία, η Δανιμαρκία η Προυσία και άλες τη θεωρούν ως κύρια πηγή πλούτου τους. Οι χερίγες ζουν στα βάθη της Βορείου και Βαλτικής Θαλάσσης και του Ατ­λαντικού Ωκεανού. Κατά την άνοιξη όμως και το θέρος έρχονται στην επιφάνεια και ορμούν αγεληδόν στους αιγιαλούς, όπου και αλιεύονται. Οι παλαιοί ήξεραν τη χερίγα, αλά επειδή δεν γνώριζαν την τέχνη να την παστώνουν, δεν θεωρούνταν αξιόλογη για το εμπόριό τους. Στο τέλος της 13ης εκατονταετηρίδας, ένας Βραβα-ντινός, ονόματι Βιλγέλμος Βαυκέλος εφεύρε τον ορθό τρόπο παστώματος και έτσι το εμπόριο της χερίγας αποτέλεσε χρυσό μεταλείο. Κανένα άλο είδος ψαριών δεν πολαπλασιάζεται τόσο και δεν απαντάται τόσο πολυπληθές, όσο η χερίγα. Οι χερίγες γίνονται κατά δύο τρόπους διαρκείς: Παστές σε βαρέλια —και έτσι στέλ­λονται σε όλη την Ευρώπη— και καπνιστές. Τις καπνιστές τις βάζουν για 24 ώρες στην άλμη, τις βγάζουν, τις διαπερνούν από το κεφάλι σε ράβδους και τις φουρ­νίζουν σε ειδικούς φούρνους, όπου ξηραίνονται, καπνίζονται και είναι έτοιμες. Οι χερίγες της Βαλτικής είναι μικρότερες και ονομάζονται Στρέλινγκ. (σημ.: ρέγα.)