η αληθής και πρώτη ετυ­μολογία της λέξης είναι δύσκολο να οριστεί. Αρχική ρίζα των λέξεων dieu, deus θεωρείται η λέξη Θεός. Η ιδέα του Θεού είναι έμφυτη στον άνθρωπο και όχι αποτέ­λεσμα της επιθυμίας της συντηρήσής μας ή του δέους της απώλειας. Ο Θεός είναι μια αιτία πρώτη, αιώνια, διάφορη του παντός, στην οποία οφείλεται η ύπαρξη του σύμπαντος και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των μερών του. Αυτή είναι ανά­γκη να υπάρχει απ’ αιώνος, ενεργητική, νοητική, ανεξάρτητη, ανώτατη πάντων και απερίγραπτη, άτρεπτη, με όλες τις τελειότητες, απαλαγμένη ταραχής και πα­θών, τελειότερη του ανθρώπου, ο οποίος έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται με τη νόηση, που ο Θεός του έδωσε, την τελειότητα του Θεού. Ο Θεός παρουσιάζεται κύριος, στο κράτος του οποίου υπαγόμεθα, συντηρητής της προορισθείσας τάξης, η οποία υφίσταται και την οποία διατηρεί, ευεργέτης, με τη θέληση του οποίου απολαμβάνουμε ευτυχία και ευδαιμονία, νομοδότης, που επιθυμεί να συμμορφω­νόμαστε με τους νόμους της φύσης και τις σχέσεις των πραγμάτων, κριτής, που παρέχει αποδείξεις της αποδοχής του σε όσους τηρούν τους νόμους της φύσης και σημεία αποδοκιμασίας σε όσους ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους συνείδηση.