το υποκείμενο των ποιοτήτων και δυνάμεων, της κατάστασης, των σχέσεων και του προσδιορισμού όσων αποτελούν τη φύση του όντος ή όπως διατυπώνεται από τον Ουόλφιον το διαμένον και δεκτικόν ει­δοποιήσεων. Η υπόσταση (ουσία) ορίζεται σε αντιδιαστολή προς τον ορισμό της ύπαρξης, εφ’ όσον η φιλοσοφία ορίζεται ως η επιστήμη του δυνατού, που βρίσκεται υπεράνω των αντιφάσεων του πραγματικού.