κάποιες επιβλαβείς πεταλούδες. Τέτοιες θεωρούνται η ελικωνιάς, η κραμβίς, η πρασοκουρίς. 1) Η ελικωνιάς καταστρέφει τα οπωροφόρα δένδρα, γιατί η κάμπια της κατατρώει την άνοιξη συχνά όλα τα φύλα. Είναι λευκή και μελανόνευρος. Περιπατεί τον Ιούνιο και Ιούλιο πολές φο­ρές σε αγέλη και γεννά μικρά και σφαιροειδή αυγά στα φύλα των οξυακανθών, των λευκανθών, των μηλεών και απιδιών. Όταν μετά μερικές εβδομάδες τα αυγά ανοίξουν από την ηλιακή θερμότητα, οι μικρές κάμπιες βγαίνουν και τρέφονται με τα τρυφερά μέρη των φύλων μέχρι τα τέλη του φθινοπώρου. Στις αρχές του χειμώνα εμπλέκονται στους βλαστούς των κλάδων και αποναρκώνονται. Εάν το κρύο δεν τις θανατώσει ή δεν τις εξολοθρεύσουν οι φρόνιμοι οικονόμοι, εμφανίζονται πάλι τον Μάιον και κατατρώνε όλα τα νέα φύλα. Οι πορτοκαλόχρωμες κάμπιες μεταβάλονται σε χρυσαλίδες στα κλαδιά των δένδρων. Η λευκή και υποκίτρινη χρυσαλίδα προσκολάται δια του νήματός της πάνω στα κλαδιά και μετά από 16-20 ημέρες γίνεται ψυχή. 2) Η κραμβίς είναι ολέθρια για τους κραμβοκήπους. Τον Ιούλιο περιπατεί πλήθος σε κήπους και αγρούς και γεννά τα αυγά της πάνω στα φύλα της κράμβης. Τον Αύγουστο κάνουν την εμφάνισή τους οι ελαιοπράσινες κάμπιες, που πολές φορές ερημώνουν ολοκλήρους αγρούς. Για το λόγο αυτό πρέπει να συλέγονται και να φονεύονται. Το φθινόπωρο έρπουν όπου τύχει, ακόμη και στο εσωτερικό των κατοικιών. Τέλος μεταμορφώνονται σε υπόλευκες χρυσαλίδες που κρέμωνται όρθιες, περιπλεκόμενες σφιχτά με το νήμα τους. Μένουν έτσι όλο το χειμώνα και τον Ιούλιο μεταμορφώνονται σε λευκομέλανες ψυχές. 3) Η πρασο­κουρίς: μοιάζει με την προηγούμενη. Γίνεται όμως μικρότερη και η θηλυκή έχει στα ανώτερα πτερύγιά της μελανές κηλίδες. Το κάτω μέρος της αρσενικής και της θη­λυκής είναι κίτρινο. Περπατεί τον Ιούλιο στους κήπους και γεννά τα αυγά της στα φύλα των γογυλιών και των ιβηρίδων. Όταν μετά από καιρό βγει η μηλοπράσινη κάμπια της, που λόγω του χρώματός της δεν φαίνεται εύκολα στα φυτά, προξενεί πολές βλάβες, γι’ αυτό και πρέπει να εξολοθρεύεται. Το φθινόπωρο μεταβάλεται σε κοκκινοπράσινη χρυσαλίδα.