κλάδος της φιλοσοφίας, ο οποίος από τας αρχάς του ΙΖ´ αιώνα, εποχή παλιγενεσίας της φιλοσοφίας, άρχισεν να λαμβάνει μια νέαν όψιν, πα­ραιτώντας τας κεκαλυμμένας ποιότητας των Περιπατητικών, προσηλωθείσα εις την παρατήρησιν και πείραν και συζευχθείσα ευκαίρως με τα Μαθηματικά. Ένα κάποιον δοκίμιον της πειραματικής μεθόδου εξέδωκεν ήδη και η Κοσεντίνα Ακαδημία. Εκεί­νος όμως, όπου την προήγαγε εις αύξησιν εις την Ιταλίαν και με έργα και με υπομνήματα ήτον Γαλιλαίος ο Γαλιλαίου, ανήρ πνεύματος θείου και υψηλού, τον οποίον τον ηκολούθησαν ύστερα ο Τορριτζέλιος, ο Καστέλιος, ο Βιβιάνης, ο Βορέλιος, ο Μαγαλόττιος, ο Ρήδιος, ο Μαλπίγιος, ο Μοντανάριος, ο Γουλιελμίνιος, ο Γριμάλδιος και άλοι. Μεγάλας προόδους έκαμνεν ήδη η ορθή Φυσική και πέραν των Άλπεων, εις την Γαλίαν, δια των παρατηρήσεων και πειραμάτων του Βοϋλου, του Γκερρίχ, του Ευκλίου, του Λεβεναικίου, του Αρτσαικερίου, του Ουιγενσίου ή Ουιγενίου, του Σβαμμερδάμ, του Τουρνεφορτίου και άλων, εις τους οποίους προσετέθη περί τα τέλη του αυτού αιώνος ο μέγας Νεύτων, ο οποίος έκαμε μεγαλωτάτην αύξησιν τόσον εις την Φυσικήν, όσον και εις τα Μαθηματικά.