τα έσοδα τα οποία μία πολιτεία δαπανά για τη συντήρηση του αρχηγού της, των πολών αυτού συνυπουργών, για την υποστήριξη πολών δημόσιων φροντιστηρίων υπέρ της κοινής ωφέλειας για τα δικαστήρια, τα πολε­μικά, κ.λπ Αυτά προέρχονται από τις εξής 4 πηγές: 1) Τα βασιλικά κτήματα, που ανήκουν πάντοτε στην πολιτεία ή τα πατριμόνια, που αγοράζει ένας μονάρχης και τα διαθέτει κατά την αρέσκειά του. 2) Τα δωρήματα, όπως οι τελωνειακοί φόροι της ξηράς, τα διοδευτήρια, οι σταθμοί ή πόσται, οι τελωνειακοί φόροι των υδάτων, οι δρυμοί, η θήρα, τα μεταλεία, το κέρδος των νομισμάτων, το μονοπώλιο ενός φυ­σικού ή τεχνικού προϊόντος, 3) οι συνεισφορές των υπηκόων, όπως οι φόροι ή δα­σμοί, δηλαδή φόροι ευθείς ή πλάγιοι και 4) οι τυχηραί πρόσοδοι, όπως οι φόροι των τοπαρχών, οι οποίοι βρίσκονται προσωπικώς στον πόλεμο και όταν ματαβληθεί το πολεμικό σύστημα, εξαγοράζουν την ελευθερία τους. Όταν τα κτήματα αυτά τα διαδέχεται νέος κληρονόμος, τα αποδίδει στη διοίκηση ως τεταγμένο δώρον, ενώ όταν χαθεί η έχουσα αυτά οικογένεια, τότε κληρονόμος είναι η πολιτεία. Στην ίδια κατηγορία προσόδων ανήκουν τα χρήματα δικαστηρίων, όσα προέρχονται εκ της διανομής και επικυρώσεως προνομίων ή εκ των διδομένων τίτλων και βαθμών.