κατά τη θεωρία του Άγλου Θωμά Βουρνέτου (TeoriaTellurisSacra), ο Θεός έκτισε τους άλους πλανήτες πολύ πριν από τη γη, ομοίως τον ήλιο και τα άστρα και τα έβαλε όλα στην τάξη τους. Θέλοντας τέλος να δημιουργήσει τη γη, έκανε έναν μεγάλο όγκο ύλης διηρημένης σε μέρη διαφόρων ειδών και ανακατεύοντας τα μέρη αυτά, έκανε τα βαρύτερα και στερεότερα να συναχθούν στο κέντρο, όπου σχημάτισαν την καρδιά της γης και έβαλε τα ρευστά να πλέουν γύρω από αυτό. Από αυτά τα ρευστά μέρη, τα παχύτερα και ελαιώδη, ως ελαφρότερα βγήκαν πάνω και σχημάτισαν μια πετζαλούδα (μαλακή επιδερμίδα), η οποία συνέχισε χοντραίνοντας και σκληραίνοντας. Η επιφάνεια της γης κατ’ αρχήν ήταν όλη λεία, πάρα πολύ απαλή και εύφορη, επειδή ζωογονούνταν από τον ήλιο και τις ατμίδες της υπογείου θαλάσ­σης. Με την πολυκαιρία όμως επικράτησε η υπερβολική θέρμη του ηλίου, έσκασε η επιφάνεια της γης, βγήκαν κάτω από τη γη νερά, την πλημμύρισαν και προξένησαν κατακλυσμό. Και από την καταστροφή αυτή δημιουργήθηκαν οι ήπειροι, τα νησιά, τα όρη και όλες οι ανωμαλίες του εδάφους. Κατά τη θεωρία επίσης του Γουλιέλμου Βίστωνος, ο ήλιος, τα άστρα, οι πλανήτες, οι κομήτες κτίσθηκαν πολύ πριν τη γη. Μάλιστα η περιγραφή του Μωυσή αφορά μόνο το σχηματισμό της γης. Ακολου­θώντας τη Γένεση, ο Βίστων αναφέρει ότι το σύνολο της γης έγινε στην αρχή μαζί με τον ουρανό —σε αυτό αναφέρεται το “εν αρχή εποίησε ο Θεός τον ουρανόν και την γην”— όμως στην αρχή η γη ήταν περιζωσμένη από μία ατμόσφαιρα τόσο πυκνή, που το φως δεν μπορούσε να τη διαπεράσει — και έτσι “σκότος επέκειτο επάνω της αβύσσου”. Σιγά σιγά άρχισε να διαπερνά το φως και γι’ αυτό λέγεται ότι κατά την πρώτη μέρα, που κατά τον Βιστώνα διαρκεί ένα χρόνο, ο Θεός έκανε το φως. Τη δεύτερη μέρα ή το δεύτερο χρόνο άρχισε η ατμόσφαιρα να αραιώνει και φάνηκε το στερέωμα. Την τρίτη μέρα σκληρύνθηκε η επιφάνεια της γης από την οποία δια-χωρίσθηκε το ύδωρ και φάνηκε η ξηρά. Την τέταρτη καθάρισε ο αέρας, φάνηκαν ο ήλιος, η σελήνη, τα άστρα. Την πέμπτη έκτισε ο Θεός τα πτηνά στον αέρα και τους ιχθύες στα ύδατα. Την έκτη η γη σκληρύνθηκε και ο Θεός έκτισε εκεί τα τετράποδα και τον άνθρωπο. Ο κατακλυσμός προκλήθηκε από ένα κομήτη, ο οποίος περνώ­ντας από τη γη, σήκωσε με την έλξη του μεγάλη πλημμύρα στη γη και ατμίδες στον ουρανό που έπεσαν ως βροχή. Από την καταστροφή αυτή, ισχυρίζεται ο Βίστων, δημιουργήθηκαν τα βουνά και οι λοιπές ανωμαλίες της επιφανείας της γης. Οι δι­αστροφές (παρεξηγήσεις) που οι συγραφείς αυτοί αποδίδουν στο ιερό κείμενο της Γραφής, ενώ ισχυρίζονται πώς το εξηγούν, είναι προδηλότατες. Προ πάντων η ισότη­τα της επιφανείας της γης και η απουσία των βουνών πώς μπορούν αν συμβιβαστούν με τους τέσσερις μεγάλους ποταμούς που βγαίναν από τον γήινο παράδεισο; Πώς να καταλάβουμε τους ποταμούς αυτούς χωρίς τα βουνά στα οποία έπρεπε να έχουν τις πηγές τους και την αναγκαία κλίση πάνω στην οποία έπρεπε να τρέχουν;