η ανακάλυψη της έλξεως από το Νεύτωνα τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι και οι κομήτες πρέπει να ακολουθούν τους ίδιους νόμους στην κίνησή τους περί τον ήλιο. Για να εξηγηθεί η μακρά τους απουσία, έπρεπε οι τροχιές τους να έχουν μεγάλη εκκεντρότητα, να είναι δηλαδή πολύ επιμή­κεις. Ο Άλεϋ έκανε χρήση αυτών των αρχών επιλέγοντας τους καλύτερα παρατη-ρηθέντες κομήτες και εξέδωσε το 1705 τα στοιχεία των τροχιών 24 κομητών στην Κομητογραφία του. Οι τροχιές τους θεωρήθηκαν παραβολές περιγεγραμμένες περί τον ήλιο. Στη συνέχεια έγινε αντιληπτό ότι ο κομήτης του 1682 είχε έμφανισθεί και παλαιότερα, επομένως έγινε αντιληπτό ότι ήταν ένας αληθινός πλανήτης και η αρχική παραδοχή της παραβολικής τροχιάς του ήταν στην πραγματικότητα ελειπτική με μεγάλη εκκεντρότητα. Η μελέτη από τον Άλεϋ των τροχιών των κομητών και ιστορικών δεδομένων οδήγησε στο συμπέρασμα ότι μερικοί κομήτες επανεμφανίζονται.