κάθε τι μπορεί να βεβαιώσει ότι δε στοχαζόμαστε παρά με τη βοήθεια των λέξεων. Η τέχνη του συλογίζεσθαι άρ­χισε με τις γλώσσες και αυτές περιέχουν όλα τα μέσα με τα οποία μπορούμε να κάνουμε ανάλυση καλώς ή κακώς. Οι άνθρωποι αρχίζουν να μιλούν τη σχηματι­κή διάλεκτο. Κινήματα προσώπου, κεφαλής, βραχιόνων, σκελών του σώματος και άναρθροι τόνοι είναι τα πρώτα μέσα που έχουν οι άνθρωποι για την ανακοίνωση των στοχασμών τους, ευθύς μόλις αρχίζουν να αισθάνονται. Και τη μιλούν χωρίς να έχουν σκοπό να μεταδώσουν τους στοχασμούς τους. Μ’ όλο που κάθε τι είναι συγκεχυμένο στη γλώσσα τους, περικλείει όμως κάθε τι που αισθάνονται, κάθε τι που θα ξεκαθαρίσουν όταν θα μπορέσουν να κάνουν την ανάλυση των στοχασμών τους, δηλαδή των επιθυμιών, των φόβων, των κρίσεων, των συλογισμών και όλες τις εργασίες για τις οποίες η ψυχή είναι ικανή. Ο άνθρωπος σταδιακά αρχίζει να χρησιμοποιεί τη σχηματική διάλεκτο ως αναλυτική μέθοδο, καθώς η διαδοχή των κινήσεων δεν μπορεί γίνει αυτοθελήτως και χωρίς κανόνες. Η σχηματική διάλε­κτος είναι έμφυτη, όταν όμως ξεσυντίθεται στα αισθήματα και δίνει ιδέες, γίνεται αναλυτική μέθοδος. Η γλώσσα επομένως ξεκινά ως έμφυτη, αν και οι ιδέες μας δεν είναι έμφυτες, και εξελίσσεται σε αναλυτική μέθοδο.