Οι αστρονόμοι για να κατανοήσουν με περισσότε­ρη ευκολία τον Ουρανό, δηλ. τη Σφαίρα του Κόσμου κατασκευάζουν δέκα νοητούς κύκλους: τον Ισημερινό, το Ζωδιακό, τους δύο Κόλουρους, τον Ορίζοντα, τον Μεσημβρινό, τους δύο Τροπικούς —Θερινό και Χειμερινό— και τους δύο Πολικούς — Αρκτικό και Ανταρκτικό. Από αυτούς άλοι λέγονται ορθοί, άλοι παράληλοι και άλοι λοξοί. Σ’ αυτούς ορίζονται κάποιες στιγμές-σημεία, από τις οποίες άλες είναι κινητές, Ζενίθ - Ναδίρ, και άλες ακίνητες. Ακίνητες στιγμές είναι 6. Από αυτές οι τέσσερες διαιρούν τον Ουρανό σε δύο ίσα μέρη και είναι ο Αρκτικός και Ανταρκτικός Πόλος, η μοίρα του Κριού, δηλαδή της Δύσεως, η αντικείμενη προς αυτή, δηλαδή η πρώτη μοίρα του Ζυγού ή της Ανατολής. Οι άλες δύο διαιρούν τη σφαίρα σε άνισα μέρη. Η πρώτη είναι μοίρα του Καρκίνου, στην οποία γίνεται το θερινό ηλιοστάσιο προς τον Αρκτικό Πόλο και η άλη είναι η αντικειμένη προς αυτήν, δηλαδή η πρώτη μοίρα του Αιγόκερω, στην οποία γίνεται το χειμερινό ηλι­οστάσιο προς τον Ανταρκτικό Πόλο. Οι κύκλοι είναι άλοι κινητοί και άλοι ακί­νητοι. Λέγονται ακίνητοι, όχι διότι δεν κινούνται και αυτοί κατά την κίνηση του ουρανού, αλά γιατί ευρισκόμενοι πάντοτε σε ίδιους και απαράλακτους τόπους με εκείνον, δεν κινούνται μήτε μεταβάλονται κατά τη δική μας κίνηση, όπως οι κινητοί.