οι ορισμοί, ως η βάση της τέχνης του συλογί-ζεσθαι, θεωρήθηκαν ως το μόνο θεραπευτικό μέσο των καταχρήσεων των γλωσσών. Τα ελαττώματα των γλωσσών γίνονται αισθητά κυρίως στις λέξεις των οποίων η εκδοχή δεν είναι προσδιορισμένη ή σε εκείνες που δεν έχουν σαφές νόημα. Η θέλη­ση να επιφέρουν οι άνθρωποι θεραπεία σε αυτό το ελάττωμα και επειδή υπάρχουν λέξεις τις οποίες μπορούν να ορίσουν, τους οδήγησε στην απόφαση να τις ορίσουν όλες. Έτσι οι ορισμοί χρησιμοποιήθηκαν ως η βάση της τέχνης του συλογίζεσθαι και αντιμετωπίστηκαν ως αρχές. Όμως αρχή σημαίνει την κατάσταση ενός που αρχίζει κάτι και κατ’ αναλογία τις πρώτες και θεμελιώδεις διδασκαλίες τις οποίες χρησιμοποιεί κάποιος ως αφετηρία και προχωρά σε κάποιες άλες. Έτσι αντιμε­τώπισαν αρχικά τους ορισμούς οι άνθρωποι.Ύστερα όμως από την πολή χρήση, έφτασαν να τους μεταχειρίζονται από συνήθεια, μηχανικώς, χωρίς να προσκολούν σε αυτούς ιδέες. Η ανάγκη του να ορίσουμε κάτι δεν είναι παρά η ανάγκη να δού­με τα πράγματα πάνω στα οποία θέλουμε να συλογιστούμε και αν μπορούμε να δούμε τα πράγματα χωρίς να τα ορίσουμε, οι ορισμοί γίνονται ανωφελείς, πράγ­μα που συμβαίνει ως επί το πλείστον, επειδή η ανάλυση είναι αυτή που πρέπει να προσδιορίσει τις ιδέες μας, λαμβάνοντας ως αρχή των γνώσεών μας τις ασθήσεις. Οι αγώνες εκείνων που προσπαθούν να ορίσουν τα πάντα κατά το πρότυπο της Γεωμετρίας είναι μάταιοι. Οι γεωμέτρες προκατειλημμένοι ότι πρέπει να τα ορίζουν τα πάντα, αγωνίζονται συχνά ματαίως και ζητούν ορισμούς που δεν βρίσκουν. Ας μη λέμε λοιπόν ότι στις αναζητήσεις μας πρέπει να έχουμε για αρχές μας τους ορι­σμούς. Ας λέμε απλούστερα ότι πρέπει να αρχίζουμε καλά, δηλαδή να βλέπουμε τα πράγματα καθώς είναι και ας προσθέσουμε ότι για να τα βλέπει κάποιος έτσι, πρέπει να αρχίζει από την ανάλυση. Οι ορισμοί είναι ανωφελείς και η ανάλυση είναι αυτή που πρέπει να προσδιορίσει τις ιδέες μας.