συνίσται από οκτώ σφαίρες. Αυτές, με βάση την εγύτητα προς τη γη είναι κατά σειρά οι εξής: Σελήνη, Ερμής, Αφροδίτη, Ήλι­ος, Άρης, Δίας, Κρόνος. Οι 7 αυτοί αστέρες ονομάζονται πλανήτες και οι σφαίρες τους σφαίρες πλανητών, γιατί κάνουν το δρόμο τους αντίθετα προς το δρόμο του παντός, από τη Δύση στην Ανατολή και διότι δεν διατηρούν πάντα την αυτή με­ταξύ τους απόσταση. Πάνω από όλους αυτούς υπάρχει η σφαίρα των απλανών, που έλαβαν αυτή την ονομασία γιατί διατηρούν την αυτή μεταξύ τους απόσταση. Οι αστρονόμοι δέχονται την ύπαρξη μιας όγδοης και πολύαστρης σφαίρας που κινείται από τη Δύση στην Ανατολή, κατά τον Πτολεμαίο μια ημέρα κάθε 100 χρόνους, κατά δε τους νεότερους κάθε 71 σχεδόν χρόνους. Οι αστρονόμοι επινόη­σαν και άλες δύο σφαίρες, μία πάνω από την όγδοη, την οποία κινεί και μία άλη δέκατη πάνω από όλες, που λέγεται Πρώτον Κινητόν και κινεί όλες τις από κάτω ευρισκόμενες, από την Ανατολή στη Δύση και από τη Δύση στην Ανατολή σε διά­στημα 24 ωρών. Οι Εκκλησιαστικοί και μάλιστα οι Σχολαστικοί Θεολόγοι, πάνω από όλες αυτές τις σφαίρες επινόησαν και άλες δύο. Τη μία ονομάζουν Ουρανόν Υδάτειον ή Κρυστάλινον, λέγοντας ότι είναι το ύδωρ εκείνο που ο Θεός διαχώρισε πάνω από το στερέωμα. Και μία άλη παραπάνω δωδεκάτη, ακίνητη, που ονομά­ζουν Εμπύρινον Ουρανόν και της οποίας το κάτω μέρος θέλουν να είναι σφαιρικό, το άνω τετράγωνο, όπου και θεωρούν ότι βρίσκεται ο θρόνος του Θεού και ο τόπος των ψυχών των δικαίων.