στα σώματα υπάρχει μία γενική και ει­δική ομοιογένεια (συμφυία, ταυτότητα, ομοιοφυία) και μια γενική και ειδική ετερο-γένεια (ετερότητα, ετεροφυία). Από την ομοιογένεια γεννιέται η έλξη και από την ετεροφυία η άπωση-απώθηση. Αρχή και των δύο είναι τα στοιχεία. Διότι σε αυτά υπάρχουν δυνάμεις ενάντιες και ομοιοφυείς, ενεργητικές και παθητικές, δυνάμεις που δρουν προς ένωση και δυνάμεις που δρουν προς διάσταση. Και από τα σώ­ματα, όσα είναι ομοιοφυή, κατά την ένωση έλκουν το ένα το άλο, ενώ όσα είναι αντίθετα στο είδος, κατά τη διάσταση απωθούν και απομακρύνονται. Αυτή είναι η λεγόμενη συμπάθεια (ταυτοπάθεια και ταυτενέργεια) και αντιπάθεια (αντενέργεια) των σωμάτων. Η κατά πάντα ομοιότητα που παρατηρείται στα σώμα οφείλεται στην συμπάθεια και έλξη, ενώ η ανομοιότητα στην αντιπάθεια και άπωση και αντιστοίχως το κάθε ένα συμπαθεί και αντενεργεί έναντι του άλου.