Λεξικόν
ηχώ
ήχος ανακλώμενος από στερεά σώματα που επανέρχεται στο αρχικό σημείο δημιουργίας του. Γιατί τα αερώδη κύματα του ηχούντος σώματος προσπίπτοντα στους τοίχους των οικιών και φρεάτων, στις κοιλότητες των ορέων και λίθων, στους πετρώδεις αιγιαλούς και στους δρυμούς και προσβάλλοντας τα διάφορα σκληρά σώματα, ανακλώνται από αυτά και με την αυτή κύμανση επανέρχονται και όταν γίνουν αντιληπτά με την ακοή, ο ίδιος ήχος πάλι ακούγεται.
200