ανήκει στα φαρμακερά φυτά της Γερμανί­ας και φυτρώνει εκεί άγριο σε πολούς τόπους. Η γονατώδης ρίζα του διαρκεί πολ­λούς χρόνους κάτω από τη γη και βγάζει την άνοιξη άνθος που μοιάζει με τυλιγμένο φύλο. Πάνω στον κεραμιδί κορμό του φυτρώνουν κόκκινοι καρποί, που είναι οι σπόροι του. Μετά το άνθος βλαστάνουν από τη γη 4 έως 5 λογχοειδή φύλα. Τα φύλα και η ρίζα του φυτού περιέχουν δριμύ χυμό που δημιουργεί φυσαλίδες στο δέρμα του ανθρώπου. Αν το πιεί κανείς φρέσκο, επακολουθούν επικίνδυνα απο­τελέσματα. Αν όμως το φυτό χρησιμοποιηθεί προσεκτικά σε κάποιες ασθένειες, γίνεται ιαματικό, όπως συμβαίνει και με πολά άλα δηλητηριώδη φυτά. Συγκεκρι­μένα η ρίζα του ξηραίνεται και χρησιμοποείται στις φλεγμονές του στομάχου. Στη Φράνσα κατασκευάζουν από αυτό ένα είδος σαπουνιού.