περιέχει 72 περίπου μέρη οξυγό­νου και 28 άνθρακος. Βρίσκεται παντού και μάλιστα κάτω από τη γη, κοντά σε πυρίπνοα μέρη (ηφαίστεια). Είναι ακατάληλος για την αναπνοή των ζώων και την καύση των σωμάτων. Περιέχεται στο γύψο, στο μάρμαρο, στις ασβεστώδεις γαίες, στα οστρακόδερμα και σε όσα σώματα ζυμώνονται με οξέα. Είναι λίγο όξινος, μεταβάλει σε κόκκινο το γαλάζιο χρώμα του χυμού του ηλιοτροπίου και έχει συγ­γένεια προς το ύδωρ. Είναι επιβλαβής στην αναπνοή και θανατηφόρος. Είναι βα­ρύτερος του ατμοσφαιρικού αέρα, ενώνεται με τα κάλια και τα κρυσταλώνει. Κα­τά τη γνώμη των νεωτέρων από αυτόν προέρχονται οι τριταίοι πυρετοί σε ανθρώπους που κατοικούν κοντά σε λιμνάζοντα ύδατα, την περιόδο του θέρους και φθινοπώρου. Στην ιατρική θεωρείται ωφελιμότατος για τη θεραπεία του σκορβούτου, των πληγών των πνευμόνων, της φθίσης, της κακοήθους φλυκταίνουσας λοιμικής (ευλογιάς), του καρκίνου και γενικά κάθε σηπτικής ασθένειας. Η πείρα βεβαιώνει ότι διαλύει την πέτρα στην κύστη του ούρου (ουροδόχο κύστη). Παρατηρήσεις έδειξαν ότι αέρας αυτός διατηρεί τα σώματα άσηπτα. (σημ.: μονοξείδιο ή διοξείδιο του άνθρακα.)