το ξηρό στοιχείο κατά τον Αριστοτέλη. Σύμφωνα με τη φυσική εξέτασή της, δεν θεωρείται ούτε απλή ούτε μονοφυής, αλά άλοτε είναι ψαθυρά (χωρίς μεγάλη συνοχή, σαθρή), άλοτε πετρώδης, πηλώδης, ερυθρά και αφυής στην καρποφορία, παχύτερη και εύφορη, αν υπάρχει σε αυτή αναμεμιγμένο άλας νίτρου και αλκαλικό. Η ενδότατη και εγύς του κέντρου της γης περιοχή, απρόσιτη στους ανθρώπους, δεν είναι φανερή ως προς τη φύση της. Κατ’ άλους θεωρείται στερεότατη, βάση της επικείμενης γης, από την οποία έχει αφαιρεθεί ο αέρας και οι αιτίες που οδηγούν σε αραιώσεις και διαλύσεις, χαρακτηριστικά της επιφανείας. Κατ’ άλους είναι μαγνήτης ευμεγέθης, λόγω της μαγνητικής δύναμης που υπάρχει σε πολά μέρη της γης. Είδη γης είναι τα εξής: άργιλος, γη λημναία — terrasigillata, γη μιλησία με ιαματικές δυνάμεις, γη sigillatae της Γερμανίας, Ιαπωνική, της Αρμενίας, πηλός, ώχρα, γη ευκατάφλεκτος, πλήρης θείου και ελαί­ου ή Τurbe, από τους Ολανδούς αποκαλούμενη και χρησιμοποιούμενη αντί του άνθρακα, άνθρακας πέτρας, ισοδύναμος του ξυλάνθρακα που αφθονεί στη Γερμα­νία και Γαλία, μάργα γης, είδος λιπαρότερο. Στη γη υπάρχει επίσης ποικίλα είδη αλάτων: άλας νίτρου, άλας πέτρας, αφρόνιτρον, στυπτηρία, που χρησιμοποιείται από τους γιατρούς αλά και τους βαφείς για τη σταθεροποίηση της βαφής, βιτριό-λιον, το οποίο μοιάζει με ύαλον — vitri, αμμωνιακόν άλας, βόρραξ — χρυσόκολα. Υπάρχουν επίσης λιπαρότεροι χυλοί γης, όπως το έλαιον πέτρας, που συναντάται στα παράλια του Βορείου Ωκεανού ή στα παράλια της Αμερικής, το θείον, ένας λιπαρός χυλός από παχύτερα και ευκατάφλεκτα μόρια, από γαιώδεις ουσίες και οξύ πνεύμα, η άσφαλτος, ένας χυλός λιπαρός με πίσσα, η νάφθα, είδος ασφάλτου, η πισσάλφατος, μίγμα πίσσης και ασφάλτου, το ήλεκτρον το τεφροειδές, το ξανθόν, το μέλαν. Υπάρχουν στη γη ποικίλα είδη λίθων και αριθμός μετάλων, σωμάτων ευαγώγων, ευτήκτων, που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τη στερεότητα και το βάρος.