ονομάζονται και αρκτώον φως. Είναι ένα φωτεινό φαινόμενο, που ονομάζεται έτσι επειδή συνήθως φαίνεται προς το βόρειο μέρος της γης και το φως του, όταν πλησιάζει τον ορίζοντα μοιάζει με το φέγος της σελήνης. Αποτελεί αντικείμενο μελέτης του Μαιράν, στην Πραγματεία των Βορείων Σελά-ων (TraitedesAuroresboreales), που τυπώθηκε το 1731, 1754. Τα βόρεια αυτά σέλαα παρατηρούνται στους βόρειους τόπους. Στην Ιταλία σπανίως παρατηρού­νται. Στο Παρίσι είδαν ένα πολυθρύλητο στις 7 Οκτωβρίου του 1726, το οποίο ακολούθησαν πολά άλα, ώστε ο Μαιράν παρακινήθηκε από αυτό να αναζητήσει την αιτία τέτοιων φαινομένων και θεώρησε ότι τη βρήκε στο ζωδιακό φως.Τα βό­ρεια σέλαα κατά τον Λαλάντ φαίνεται να έχουν σχέση με τα ηλεκτρικά φαινόμενα. Αυτά κάνουν να αλάζει αισθητώς η διεύθυνση της μαγνητικής βελόνης. Άνθρω­ποι βεβαιώνουν ότι άκουσαν στα βόρεια σέλαα έναν ήχο, παρόμοιο με αυτό των ηλεκτρικών σπινθήρων. Βάσει των παρατηρήσεων της ύλης του μαγνήτη και της ηλεκτρικής, η ηλεκτρική ύλη φέρεται προς βορράν και είναι φυσικό να βγαίνει δια μέσου των πόλων της γης, προς μέρη μάλιστα όπου βρίσκονται τα περισσότερα ορυκτά, τα οποία πράγματι υπάρχουν σε μεγάλη έκταση στα αρκτικά μέρη. (σημ.: βόρειο σέλας.)