ΕπεξεργασίαEdit

Λεξικόν

Τουρκία Ευρωπαία

χώρα με εύκρατο αέρα και καρποφόρο γη. Ο Σουλτάν που από τους Ευρωπαίους αποκαλείται grandSeigneur, μέγας Δεσπότης, είναι κύριος της Τουρκίας, αυτόνομος και αυτοκέφαλος, έχοντας απόλυτη εξουσία της ζωής και των κτημάτων των υπηκόων του, που από τη γέννησή τους θεωρού­νται δούλοι του. Λόγω των δύο αυτών υπερβολών, της υπερβολικής εξουσίας και της υπερβολικής δουλείας, προκύπτουν πυκνές εξεγέρσεις. Βασιλεύει στην Τουρκία το θρήσκευμα του Μωάμεθ, αλά πολά πλήθη ορθοδόξων υπάρχουν σ’ αυτή και σε κάθε έθνος επιτρέπονται τα δόγματά του, λίαν δε συνεσταλμένως και εμφόβως. Δι­αιρείται η Ευρωπαία Τουρκία σε 3 μέρη: 1) την κυρίως Τουρκία, που περιλαμβάνει τη Θράκη ή Ρωμανία ή Ρούμελη, τη Βουλγαρία, τη Βλαχία, τη Μολδαυία, 2) την Ελάδα, που περιλαμβάνει τη Μακεδονία, Αλβανία, Θεσσαλία, Αχαϊα ή Λιβαδία, Πελοπόννησο, 3) τη μικρή Ταρταρία, που περιλαμβάνει την Ταρταρική Ήπειρο, την Ταυρική χερσόνησο ή Κρόμην ή Κρίμι (Κριμαία). Η τελευταία υποτάχθηκε στη Ρουσσία. Πρωτεύουσες πόλεις: Βυζάντιο ή Κωνσταντινούπολις, Ανδριανού-πολις, Σόφια, Βουκουρέστιον ή Βουκουρέστι, Ιάσιον ή Γιάσι, Θεσσαλονίκη, Δυρ-ράχιον, Λάρισσα, Ναύπακτος, Αθήναι, Κόρινθος, Μπαχτζέ-Σεράυ, Αζάκ ή Αζοφ (Τάναϊς), Οζού, Βένδερ ή Βένδερι.

201-207