είδος άλατος που πήρε το όνομά του από το vitri, γιατί είναι διαφανές όπως η ύαλος. Από τους Έληνες ονομάζεται χαλκάνθη, άνθος του χαλκού και ως επί το πλείστον αναφύεται από το μέταλο αυτό. Με δι-ασταλαγμό από το βιτριόλιο εκπέμπονται πνεύματα οξέα. Αν πνεύμα θείου χυθεί σε ρινίσματα χαλκού ή σιδήρου και προστεθεί μέτριας θερμότητας ύδωρ, το ύδωρ διηθημένο και εξατμιζόμενο, αφήνει βιτριολικές συγκρίσεις, όπως και τα υπόλοιπα άλατα, παραληλεπίπεδες, ρομβοειδείς και παραπλήσιες στα σχήματα. Από αυ­τές θεωρείται ότι δημιουργείται η χαλκάνθη. Από τα άλατα αυτά τα εξαγόμενα οξύτερα πνεύματα είναι δυνατόν να προχωρούν δια των πόρων στην διάλυση των μετάλων και από τη διαδικασία αυτή προκύπτει η δημιουργία των δραστήριων, στύγειων και βασίλειων υδάτων. (σημ.: θειικός χαλκός / θειικός σίδηρος.)