το αμυδρό φως το οποίο φαίνεται για κάποιο χρονικό διάστημα πριν την ανατολή του ηλίου και μετά τη δύση του. Καλείται δε το μεν ένα και δείλη εώα και πρωία, το δε άλο δείλη οψία και εσπέρας. Το λυκαυγές δη­μιουργείται από τις άπειρες ακτίνες του ηλίου, οι οποίες καθώς εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της γης, διαθλώμενες από τα εν αυτή σκληρότατα μόρια, ανακάπτουν προς εμάς. Ο Κέπλερος θεωρεί ότι το λυκαυγές δημιουργείται από την γύρω από τον ήλιο ατμόσφαιρα. Αλά επειδή η διάρκεια του είναι μικρότερη από τη διάρκεια αυτού που προέρχεται από την ατμόσφαιρα της γης, θα έπρεπε η ατμόσφαιρα του ηλίου να αύξανει το φως στο τέλος του πρωινού λυκαυγούς και στην αρχή του εσπερινού, πράγμα που δεν συμβαίνει, όπως ορθώς επισημαίνει ο Κέιλιος. Δεν εί­ναι σε όλα τα σημεία της γης και καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους ίση η διάρκεια του πρωινού λυκαυγούς με αυτή του εσπερινού. Όσο μεγαλύτερη είναι η ατμόσφαιρα, τόσο γρηγορότερα έρχεται το πρωινό λυκαυγές και το εσπερινό απολήγει αργότε­ρα, που σημαίνει ότι διαρκεί περισσότερο. Γι’ αυτό το λυκαυγές του θέρους είναι διαρκέστερο από αυτό του χειμώνα. Το άνισο της πυκνότητος της ατμόσφαιρας, δημιουργεί άνισον πρωινό και εσπερινό λυκαυγές.