αν ένας παρατηρητής στη γη αντιλαμ­βάνεται ακτίνα φωτός ΜΞ από ένα αστέρα ευρισκόμενο στη θέση Μ, αυτή η ακτίνα εισερχόμενη στην ατμόσφαιρα υφίσταται ανάκλαση ΞΑ, με αποτέλεσμα ο παρατηρητής να “βλέπει” τον αστέρα στην προέκταση της ΞΑ, στο σημείο Β και τελικά το άστρο να φαίνεται υψηλότερα. Η γωνία ΒΞΜ ονομάζεται αστρονομική ανάκλαση. (σημ.: αστρονομική διάθλαση.)