Βιογραφίες
Εμμανουήλ Τιμόνης
Γνωστός ως Emmanuel Timoni (άρθρο στη γαλλική wiki)
Ο Εμμανουήλ Τιμόνης, γιος του Δημητρίου, γεννήθηκε στη Χίο το 1669. Σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Το 1691 εκλέχθηκε προπρύτανης του πανεπιστημίου, όπου ανακηρύχτηκε διδάκτορας της ιατρικής και φιλοσοφίας το 1692. Την εποχή του Ε. Τιμόνη λειτουργούσαν λοιμοκαθαρτήριο (τουλάχιστον από τον 15ο αιώνα), νοσοκομείο (που χτίστηκε το 1640) και λεπροκομείο (που είναι γνωστό ότι χτίστηκε πριν από το 1750). Όλα αυτά δείχνουν το υψηλό επίπεδο υγειονομικής φροντίδας που επικρατούσε στη Χίο.
Ο Τιμόνης άσκησε την ιατρική στην Κωνσταντινούπολη, όπου διετέλεσε γιατρός αξιωματούχων της οθωμανικής αυλής. Στη συνέχεια πήρε διδακτορικό από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μετά από ετήσια μετεκπαίδευση, το 1703, («ίνα οικειοποιηθεί της επιστήμης του βασιλείου τούτου και μετά μεγαλυτέρας τιμής να επιστρέψει εις την πατρίδα του ίνα διδάσκει εκ νέου την Ιατρική παρά τη Οθωμανική αυλή»). Ιστορικοί δίνουν την πληροφορία ότι ασχολήθηκε με διπλωματικές υποθέσεις, συνηθισμένη πρακτική της Υψηλής Πύλης την εποχή εκείνη. Υπάρχει η πληροφορία ότι η αποτυχία μιας τέτοιας διπλωματικής υποθέσεως τον οδήγησε σε αδιέξοδο και αυτοκτονία το 1718. Κατ' άλλους, όμως, πέθανε στην Ιταλία, σε πολύ μεγάλη ηλικία, το 1741.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον ίδιο τόμο που δημοσίευσε ο Τιμόνης την εργασία του, δημοσίευσε και ο Πυλαρινός τις δικές του παρατηρήσεις. Ο Τιμόνης δημοσίευσε τις παρατηρήσεις του: An account of history of the procuring the small-pox by incision or inoculation, as it has for some time been practised at Constantinople, δηλαδή: Περιγραφή της ιστορίας της μετάδοσης της ευλογιάς μέσω εντομής ή ενοφθαλμισμού, όπως εφαρμόζεται επί πολύ καιρό στην Κωνσταντινούπολη» (περιοδικό Philosophical Transactions, vol. XXIX, London 1714-1716 No 339, σ 72-78).
Ο Τιμόνης δημοσίευσε και άλλες δύο επιστημονικές εργασίες, την Istoria variolarum qua per incisionem excitantum δηλαδή: Ιστορία της ευλογιάς που θεραπεύεται με εντομή, Κωνσταντινούπολη 1715, και την Tractatus de nova variolas per trasmutationem excitanti methodo, δηλαδή: Πραγματεία για τα νεώτερα περί ευλογιάς, που μεταστοιχειώνεται με τη μέθοδο της μεταφοράς με σκαριφισμό, Λέιντεν 1721. Οι εργασίες του Ε. Τιμόνη μεταφράστηκαν και δημοσιεύτηκαν σε πολλές γλώσσες.